Στα μέσα Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ παρουσίασε αναλυτικά στους ευρωβουλευτές την πρότασή του να τερματισθεί η υποχρέωση να προχωρούν μπροστά οι δείκτες των ρολογιών μία ώρα τον Μάρτιο και στη συνέχεια να πηγαίνουν πίσω μία ώρα τον Οκτώβριο.

Για να εφαρμοστεί, η πρόταση αυτή πρέπει να υιοθετηθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της ΕΕ. Μάλιστα, δίνεται η δυνατότητα σε κάθε χώρα ξεχωριστά να επιλέξει με ποια ώρα θα πορευτεί. Είναι συνεπώς θεωρητικά δυνατό γειτονικές χώρες να κάνουν διαφορετικές επιλογές. Στην Κομισιόν εκφράζονται, όμως, ελπίδες πως θα υπάρξει κάποιου είδους συντονισμός.

Οι χώρες της ΕΕ πρέπει να διαβιβάσουν την επιλογή τους το αργότερο μέχρι το τέλος Απριλίου 2019. Αν το χρονοδιάγραμμα που προτείνεται από τις Βρυξέλλες γίνει σεβαστό, η αλλαγή ώρας την 31η Μαρτίου 2019 θα είναι το τελευταίο υποχρεωτικό πέρασμα στη θερινή ώρα.

Οι χώρες που επιθυμούν να επιστρέψουν μόνιμα στη χειμερινή ώρα θα έχουν στη συνέχεια τη δυνατότητα να την αλλάξουν μια τελευταία φορά στις 27 Οκτωβρίου 2019, καθώς στη συνέχεια οι εποχικές αλλαγές ώρας δεν θα είναι πλέον δυνατές.

Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων είναι υπέρ της αναστολής της αλλαγής ώρας, όπως φάνηκε και από τημεγάλη διαβούλευση που έγινε από την Κομισιόν και στην οποία το 84% τάχθηκε υπέρ της κατάργησης της αλλαγής.  Ήταν η πρώτη φορά που μία ηλεκτρονική διαβούλευση κατέγραφε τόσο μεγάλη συμμετοχή σε ευρωπαϊκό επίπεδο (μόνο στη Γερμανία συμμετείχαν τρία εκατομμύρια ενδιαφερόμενοι), αλλά η καταγραφή δεν θεωρείται απαραίτητα αντιπροσωπευτική.

Αυτή τη στιγμή οι χώρες της ΕΕ κατανέμονται σε τρεις διαφορετικές ωριαίες ατράκτους: την ώρα της δυτικής Ευρώπης (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο), την ώρα της κεντρικής Ευρώπης (17 χώρες) και την ώρα της ανατολικής Ευρώπης (Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Λιθουανία και Ρουμανία).

Πηγή:www.cnn.gr