Η αρχή έγινε με τρόφιμα και σιγά-σιγά μέσα στους αιώνες άρχισε να αποταμιεύει και άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα ρούχα και κατόπιν χρήματα. Να αναφέρουμε ότι η έννοια της αποταμίευσης ήταν γνωστή από την αρχαιότητα περισσότερο με την έννοια της Πρόνοιας.

Αρχαίοι λαοί, όπως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, διατηρούσαν τεράστιες αποθήκες φύλαξης αγαθών για δύσκολες περιόδους. Κάτι παρόμοιο βέβαια γινόταν και στην αρχαία Αθήνα όπου υπήρχαν αποθήκες φύλαξης σίτου και άλλων αγαθών, όπως στο Πομπείο (ήταν μεγάλο οικοδόμημα της αρχαίας Αθήνας που βρισκόταν μεταξύ του Δίπυλου και της Ιεράς Πύλης, δυτικά της Αρχαίας Αγοράς). Στο Πομπείον φυλάσσονταν όλα τα απαραίτητα πράγματα γα τη διεξαγωγή των διαφόρων πομπών που γίνονταν κατ’ έτος και σε διάφορα άλλα χρονικά διαστήματα, ενώ υπήρχε ακόμη ένας χώρος που λειτουργούσε ως αποθήκη στον Πειραιά.

Ο Ησίοδος είναι ο αρχαιότερος που εξήρε ιδιαίτερα το πνεύμα της αποταμίευσης και τη σημασία του τονίζοντας: «Ει γαρ κεν σμικρόν κατά σμικρόν καταθείο, και θαμά τούτ’ έρδοις, μέγα και το γένοιτο» (αν καταθέτεις λίγα – λίγα και αυτό κάνεις ακατάπαυστα, θα πετύχεις μέγα έργο). Μάλιστα είναι χαρακτηριστική και η φράση που έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι» που δηλώνει ότι με αργό και σταθερό ρυθμό μπορούμε να γεμίσουμε το…σακούλι, δηλαδή την τσέπη ή τον τραπεζικό λογαριασμό.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ