Ο Γιώργος Ψυχογιός, βουλευτής Κορινθίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια για την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, αφιέρωσε την αρχή της ομιλίας του στη σημερινή ημέρα, που συμπληρώνονται 74 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των Λαών και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αναφέρθηκε στη σημασία του αγώνα κατά του φασισμού που είναι πάντα επίκαιρος καθώς και στις μάχες και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ προς αυτή την κατεύθυνση.

Στη συνέχεια, στρεφόμενος προς την αξιωματική αντιπολίτευση, αναρωτήθηκε «σε τι ακριβώς μας κουνάτε το δάχτυλο;» απαριθμώντας τα μόνιμα θετικά μέτρα που πρόσφατα εξαγγέλθηκαν, τις διατάξεις που έχουν ψηφιστεί για τα ΑμεΑ, τα βήματα που έχουν γίνει σε υγεία, παιδεία, εργασία και γενικότερα τις παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική πολιτική.

Κλείνοντας ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε:
«Εμείς, κυρίες κύριοι συνάδελφοι, δεν θριαμβολογούμε. Επειδή ακριβώς προερχόμαστε από την ίδια την κοινωνία και ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει. Επισημαίνουμε ότι η ακραία λιτότητα που εφαρμόστηκε έχει αφήσει το αποτύπωμά της και οι επιπτώσεις της είναι ακόμα εδώ. Δεν είναι, όμως, οι άνθρωποι απλώς αριθμοί. Είναι άνθρωποι και είναι οι πολλοί. Για αυτούς τους ανθρώπους παλεύουμε εμείς, αυτούς κοιτάζουμε στα μάτια, αυτοί πρέπει να ανασάνουν και τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούμε.
Εσείς, πάλι, μπορείτε να θρηνήσετε για τα συμφέροντα των λίγων, που με τόση συνέπεια υπηρετείτε τόσα χρόνια. Και να συνεχίσετε αυτές τις πολιτικές που και ο κ. Βέμπερ εξυμνεί στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και είναι ένα μείγμα νεοφιλελευθερισμού και αυταρχισμού.
Εγώ, λοιπόν, μέσα από όλα αυτά που έχει κάνει η Κυβέρνηση, δίνω ψήφο εμπιστοσύνης, γνωρίζοντας, βέβαια, κυρίες και κύριοι Υπουργοί, ότι ο δρόμος ακόμα είναι δύσκολος και μακρύς, αλλά που αρκετές εικόνες ενός άλλου κόσμου, μιας άλλης κοινωνίας, δίκαιης και καλύτερης, έχουν ήδη φανεί».

Ακολουθεί το βίντεο και ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Ψυχογιού:
https://www.facebook.com/gpsychogiosmpsyriza/videos/298129317790163/UzpfSTExMjI3NjgzNzI6MTAyMTg1MTcyODc4MTk3NzQ/?epa=SEARCH_BOX

«Θα ήθελα να ξεκινήσω τη σημερινή τοποθέτηση από τη συμπλήρωση εβδομήντα τεσσάρων χρόνων από την μεγάλη αντιφασιστική νίκη και το σύνθημα «Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός» που ακολούθησε τη συντριβή του χιτλεροφασισμού και που παραμένει και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο. Μου δίνεται και η ευκαιρία μέσα από αυτήν την αναφορά να σχολιάσω και κάποιες λογικές, αλλά και πολιτικές ακροβασίες και αυθαιρεσίες συναδέλφων, κυρίως της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝΑΛ, σε ό,τι έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ακροδεξιά και όλα αυτά.

Κοιτάξτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να είμαστε και λίγο προσεκτικοί σε αυτή την Αίθουσα, διότι οι Βουλευτές, οι Υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δώσει μεγάλες μάχες απέναντι στην ακροδεξιά και τον φασισμό. Επίσης, παρευρίσκονται στη Δική της Χρυσής Αυγής, που δεν έχετε περάσει ούτε απ’ έξω να δείτε τι γίνεται. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης έκανε κινήσεις για την επιτάχυνση της δίκης μέσα από την αποκλειστική απασχόληση των δικαστών και τη διενέργεια της ακροαματικής διαδικασίας στο Εφετείο.

Και βέβαια, μέσα από όλες τις δικές μας δράσεις στο αντιφασιστικό κίνημα στην κοινωνία, εκτός Βουλής, στην αλληλεγγύη για τους πρόσφυγες, στις κοινωνικές ανισότητες, προσπαθούμε να μειώσουμε το τέρας που εσείς, κυρίως, με τη ρητορική σας και τις πολιτικές σας ενισχύετε και εκτρέφετε.

Πέραν τούτου, είναι γεγονός ότι δεν ικανοποιεί κανέναν σε αυτήν την Αίθουσα ο κιτρινισμός και η σκανδαλολογία. Όμως πάλι, κυρίες και κύριοι κυρίως του ΚΙΝΑΛ, πώς μπορούμε να εξισώνουμε μια ομιλία του Πρωθυπουργού που αναφέρθηκε σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου αυτή τη στιγμή από την κρίση, με συγκεκριμένες παρεμβάσεις και πολιτικές, με μια ομιλία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που επικεντρώθηκε κυρίως σε παραπολιτικά σχόλια;

Προφανώς είναι οι ίδιες «ίσες» αποστάσεις που τηρείτε και σε πολιτικό επίπεδο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, σε αντίθεση με τον Σάντσεζ, με τον Κόστα και με τον Κόρμπιν που έχουν πάρει θέση και έχουν δικαιωθεί στην Ευρώπη.

Θέλω να πω κάτι, όμως, και για την υπόλοιπη Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή τη στιγμή δίνει μια πολύ μεγάλη μάχη για το κοινωνικό κράτος, για τα δικαιώματα, για τους πιο αδύναμους. Και πρέπει, ενδεχομένως, κάποιοι να μην θεωρούν ότι είναι η Αριστερά των ονείρων μας -που μπορεί και να μην είναι-, όμως αυτό που δείχνει ο δρόμος είναι ότι έχουμε πολύ μεγάλα περιθώρια για να το καταφέρουμε.

Πρέπει να δούμε και τι έχουμε απέναντί μας. Απέναντί μας έχουμε το εξής: Έχουμε ένα μνημόνιο, χωρίς μνημόνιο από τη Νέα Δημοκρατία. Έχουμε το ένα προς πέντε, αντί του ένα προς ένα για τις προσλήψεις στο Δημόσιο.

Έχουμε την παραχώρηση σε ιδιώτες όλων των υπηρεσιών που αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επαναφέρει στους δήμους και τα Υπουργεία.

Έχουμε το οκτάωρο, το οποίο είναι ξεπερασμένο για τη Νέα Δημοκρατία, η οποία θέλει να κάνει κανόνα τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, που τις έχουμε μείωση, όχι εξαλείψει ακόμα.

Θέλει να κάνει τον κατώτατο μισθό κυμαινόμενο -άκουσον, άκουσον- με δείκτες οι οποίοι θα έχουν να κάνουν με το ΑΕΠ και ανά περιφέρεια. Και βέβαια, με ένα ασφαλιστικό σύστημα Πινοσέτ, στο οποίο η ιδιωτική ασφάλιση θα είναι η οποία θα προελαύνει. Όποιος μπορεί θα επιβιώνει, όποιος δεν μπορεί, στον Καιάδα. Αυτά συζητήσατε στο Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών και αυτό είναι το πρόγραμμά σας.

Για να δούμε, λοιπόν, σε τι προσπαθείτε να μας χτυπήσετε τώρα. 

Προσπαθείτε να μας χτυπήσετε στη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%; 

Στη μείωση του συντελεστή των τροφίμων στο 13%, από 24%; Στη μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, που καλύπτει όλα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, στο 6%; Στην παροχή δέκατης τρίτης σύνταξης κλιμακωτά σε όλους τους συνταξιούχους; Ή θέλετε να χτυπήσετε τα μέτρα για το 2020; Την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης – που μας έπληττε όλους, ελεύθερους επαγγελματίες, εργαζόμενους, μικρομεσαίους – έως 20.000 ευρώ και τη μείωση για τα ανώτερα εισοδήματα; Μήπως, επίσης, ενοχλείστε από την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζομένων, όπου με την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου, θα έρθουν να ισορροπήσουν τόσο στην ενίσχυση των εργαζομένων, όσο και στην υποστήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης; Τις φορολογικές μειώσεις κατοίκων νησιών; Την έκπτωση του 10% στο φορολογητέο εισόδημα το συνεταιρισμένων αγροτών; Την περαιτέρω μείωση του κόστους πετρελαίου θέρμανσης σε
ορεινές περιοχές;

Με την πρόταση μομφής προσπαθήσατε να κουνήσει το δάχτυλο στο ΣΥΡΙΖΑ σε τι ακριβώς;

Στην κοινωνική πολιτική που ασκούμε; Στην πολιτική δικαιωμάτων που έχουμε φέρει από το 2015 και μετά; Προσπαθείτε να χτυπήσετε σε τι ακριβώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι;

Στις θετικές ρυθμίσεις που έχουμε φέρει για τους ΑΜΕΑ; Στο 15% των νέων θέσεων που προκηρύσσονται στο Δημόσιο να είναι αποκλειστικά για ΑΜΕΑ, δηλαδή επιπλέον του 5% που ήδη υπήρχε; Στο να διατηρεί το επίδομα του ο ανάπηρος που διορίζεται για κατάρτιση ή απασχόληση ορισμένου χρόνου, που προφανώς αποδεικνύει μια διαφορετική αντίληψη;

Διότι το επίδομα έχει να κάνει με την κάλυψη των βασικών αναγκών του ανάπηρου, δεν έχει να κάνει με το μισθό του. Μήπως στο να εξαιρείτε το επίδομα αναπηρίας από τα εισοδήματα του; Στο να πριμοδοτείται το παιδί με αναπηρία σε όλα τα επιδόματα που παρέχει το κράτος για τα παιδιά και τις οικογένειές τους; Ή μήπως στην ενίσχυση της ειδικής αγωγής με αυτά που είπε προ ολίγου ο Υπουργός Παιδείας και την παράλληλη στήριξη που παρέχουμε για τα παιδιά τα οποία είναι με ειδικές ανάγκες;

Βέβαια, υπάρχουν ακόμα ζητήματα. Η λειτουργία των ΚΕΠΑ έχει πολύ βελτιωθεί, εξορθολογιστεί. Όμως ακόμα έχουμε δρόμο. Σε κάθε περίπτωση, όμως και αυτά έχουν αντιμετωπιστεί.

Για αυτά, λοιπόν, όλα τα μέτρα; Για εμάς αυτά τα μέτρα δεν είναι ελεημοσύνη, κυρίες κύριοι συνάδελφοι, ούτε δώρα, ούτε ευτελή επιδόματα. 

Είναι μόνιμα μέτρα, είναι αναγκαίες δικλείδες προστασίας, είναι τα κλειδιά για να δοθούν ίσες ευκαιρίες, ίσοι όροι για άλλους ανθρώπους αυτής της χώρας, για να φτάσουμε κοντά στην έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ίδιο το Σύνταγμά μας, άλλωστε, προβλέπει τη λήψη θετικών μέτρων, θετικών διακρίσεων για να το πούμε με νομική ακρίβεια, για να επιτευχθεί η έννοια της ισότητας. Αλλά στη δική σας ελιτίστικη αντίληψη αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Και συνεχίζω το ερώτημά μου: Σε τι ακριβώς θέλετε να μας χτυπήσετε με όλον αυτόν τον θόρυβο που δημιουργείτε; Στο ότι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας, δυόμισι εκατομμύρια ανασφάλιστοι, είχαν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, όταν εσείς τους είχατε πετάξει στο περιθώριο; Στις προσλήψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, που αναβαθμίζει τις υπηρεσίας τους; Σε τι; Στα πλεονάσματα που έχουν τα νοσοκομεία τώρα και που τα πήραμε χρεοκοπημένα; Σε τι; Στους εργολάβους που ευνοούσε και τους είχατε βάλει παντού, και που εκμεταλλεύονταν τους εργαζόμενους και υπερχρέωναν τα νοσοκομεία; Σε τι ακριβώς από όλα αυτά; Στα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης; Στο κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης; Στην αύξηση των θέσεων και των υποδομών των βρεφονηπιακών σταθμών;
Στην ενίσχυση της δημόσιας Παιδείας, του πανεπιστημίου και των ερευνητικών προγραμμάτων; Ή ακόμα και στην τελευταία εξαγγελία του Υπουργού Εσωτερικών ότι θα χρηματοδοτήσουμε μέσα από το «Φιλόδημος» τις ράμπες για τους αναπήρους σε σχολικά κτήρια;

Παρ’ όλα αυτά εμείς, κυρίες κύριοι συνάδελφοι, δεν θριαμβολογούμε. 

Επειδή ακριβώς προερχόμαστε από την ίδια την κοινωνία και ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει.

Επισημαίνουμε ότι η ακραία λιτότητα που εφαρμόστηκε έχει αφήσει το αποτύπωμά της και οι επιπτώσεις της είναι ακόμα εδώ. Δεν είναι, όμως, οι άνθρωποι απλώς αριθμοί. Είναι άνθρωποι και είναι οι πολλοί και για αυτούς τους ανθρώπους παλεύουμε εμείς, αυτούς κοιτάζουμε στα μάτια, αυτοί πρέπει να ανασάνουν και τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούμε.

Εσείς, πάλι, μπορείτε να θρηνήσετε για τα συμφέροντα των λίγων, που με τόση συνέπεια υπηρετείτε τόσα χρόνια και να συνεχίσετε αυτές τις πολιτικές που και ο κ. Βέμπερ εξυμνεί στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και είναι ένα μείγμα νεοφιλελευθερισμού και αυταρχισμού.

Εγώ, λοιπόν, μέσα από όλα αυτά που έχει κάνει η Κυβέρνηση, δίνω ψήφο εμπιστοσύνης, γνωρίζοντας, βέβαια, κυρίες και κύριοι Υπουργοί, ότι ο δρόμος ακόμα είναι δύσκολος και μακρύς, αλλά που αρκετές εικόνες ενός άλλου κόσμου, μιας άλλης κοινωνίας, δίκαιης και καλύτερης, έχουν ήδη φανεί».