Τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ηγεσίας και την υποκριτική στάση της Ευρωπαϊκής Δεξιάς που είναι οι κύριοι παράγοντες που διαιωνίζουν τη συνεχιζόμενη τραγωδία στα νερά της Μεσογείου στηλίτευσε για μια ακόμη φορά ο Κώστας Αρβανίτης στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ / The Left,και μέλος της Επιτροπής LIBE (Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης & Εσωτερικών Υποθέσεων) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμμετείχε στη συζήτηση με τίτλο «Θάνατοι στη θάλασσα: μια κοινή αντίδραση της ΕΕ για να σωθούν ζωές και ανάληψη δράσης για να καθοριστούν ασφαλείς και νόμιμες οδοί»

Ο Κώστας Αρβανίτης ανέδειξε τις ευθύνες των κρατών που ανέχονται την εγκληματική δράση δολοφονικών κυκλωμάτων διακινητών την ώρα που με τις αναποτελεσματικές τους πολιτικές στο προσφυγικό-μεταναστευτικό στην πράξη υποδαυλίζουν τη δράση τους.

Μάλιστα, δεν αρκέστηκε στα όσα τραγικά συνέβησαν πριν από λίγες μέρες στις ιταλικές ακτές στο τραγικό ναυάγιο στην Καλαβρία, που ήταν και η αφορμή της συζήτησης, αλλά θύμισε στο σώμα και αντίστοιχες τραγωδίες στη χώρα μας, όπως το ναυάγιο στα Κύθηρα τον περασμένο Οκτώβριο.

«Δεν τους είδε κανείς; Δεν τους είδε ούτε ένα πολεμικό; Ούτε η frontex;» αναρωτήθηκε με αγανάκτηση για συνθήκες κάτω από τις οποίες συμβαίνουν όλες αυτές οι τραγωδίες στη Μεσόγειο, πολλές φορές μάλιστα σε μικρή απόσταση από τις ακτές και όχι στην ανοιχτή θάλασσα.

Αγανάκτηση όμως προκαλεί και η αδυναμία της ΕΕ να συγκροτήσει μια συνεκτική πολιτική που θα βάλει τέλος στην υγρή εκατόμβη: «Έχουμε δύο Ευρώπες: Μία Ευρώπη που διαπιστώνει και μία Ευρώπη που δεν καταλαβαίνει.» είπε απευθυνόμενος στην Επίτροπο Γιοχάνσον στην αρχή της παρέμβασής του για να επισημάνει λίγο παρακάτω: «Θέλουμε ασφαλείς και νόμιμες οδούς μετανάστευσης. Το είπατε κι εσείς. Μα θα συμφωνήσουμε απόλυτα. Η Δεξιά, που κάνει ότι δεν καταλαβαίνει , συμφωνεί;» αναρωτήθηκε καυτηριάζοντας τις αναποτελεσματικές πολιτικές που υπό το πρόσχημα της αποτροπής της δράσης των κυκλωμάτων διακινητών δημιουργούν τις συνθήκες για νέες τραγωδίες στα υδάτινα σύνορα της ΕΕ, αλλά και την πρόσδεση της Ευρωπαϊκής Δεξιάς στο ακροδεξιό αφήγημα περί «Ευρώπης-Φρούριο».

«Ένταξη, μετεγκαταστάσεις και βεβαίως νόμιμες οδοί μετανάστευσης», σημείωσε ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του και συνοψίζοντας τη μόνη ρεαλιστική εναλλακτική πολιτική απέναντι στη σημερινή θανάσιμη και αναποτελεσματική που ματώνει κάθε τόσο τα νερά της Μεσογείου με το αίμα απελπισμένων ανθρώπων.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης του Κώστα Αρβανίτη στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

Κυρία Γιόχανσον δε θα μπορούσα να διαφωνήσω με αυτά που είπατε, σε καμία περίπτωση.

Όμως διαπιστώνετε κι εσείς και όλοι ότι έχουμε δύο Ευρώπες.

Μία Ευρώπη που διαπιστώνει και μία Ευρώπη που δεν καταλαβαίνει.

Μιλάμε για την Ιταλία, για το ναυάγιο.

Εδώ, στην Ολομέλεια, πριν από δύο συνεδριάσεις δε μιλούσαμε για τα Κύθηρα; Δε σας είπα τότε για το μεγάλο ναυάγιο στα Κύθηρα που έφευγαν τα πλοία από την Τουρκία, από τη Σμύρνη και έσκασαν στα βράχια των Κυθήρων;

Δεν τους είδε κανείς; Δεν τους είδε ούτε ένα πολεμικό; Ούτε η Frontex;

Αυτή η ιστορία αρχίζει πια να κουράζει, από τη μία να κάνουμε συνεχείς διαπιστώσεις και από την άλλη να μην έχουμε πρωτοβουλίες.

Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2022, κατά μέσο όρο πέντε άνθρωποι πέθαιναν την ημέρα προσπαθώντας να διασχίσουν τα νερά μας, τη Μεσόγειο.

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία ο συνολικός αριθμός των νεκρών ή των αγνοουμένων στη Μεσόγειο το 2022 ανέρχεται σε 2000 ανθρώπους.

Τι να πούμε για το διεθνές δίκαιο, τι λέει κλπ.

Εμείς μιλάμε το λέμε εδώ χρόνια ότι θέλουμε ασφαλείς και νόμιμες οδούς μετανάστευσης. Το είπατε κι εσείς. Μα θα συμφωνήσουμε απόλυτα.

Η δεξιά που κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, συμφωνεί;

Αυτό είναι το βασικό θέμα. Πολλές φορές κινούνται οι διακινητές κάτω από τη μύτη των κρατικών αρχών, δεν ξέρω και αν ακόμη και της Frontex, σας είπα σχετικά το παράδειγμα των Κυθήρων.

Θα κλείσω με τα λόγια της κυρίας Μέτσολα.Ηκ. Μέτσολα προχθές έκανε μια πολύ καλή ομιλία που είπε ότι «Είμαστε η γενιά των πολιτικών που δεν μπορεί να αγνοεί αυτήν την πραγματικότητα».

Ναι, αλλά να νομοθετεί κιόλας, όχι απλώς να περιγράφει την πραγματικότητα, διότι εδώ υπάρχει πολύ σοβαρό θέμα.

Ολοκληρώνοντας συνοψίζω: Χρειαζόμαστε ένταξη, μετεγκαταστάσεις και βεβαίως νόμιμες οδούς μετανάστευσης.