Στο δημοκρατικό μας πολίτευμα, ο Λαός εν στενή εννοία(το εκλογικό σώμα), αποτελεί το κυρίαρχο όργανο του Κράτους. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Συντάγματος:
[…] Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα[…]».
Ο Λαός συμμετέχει στην εκλογή των Βουλευτών, των αντιπροσώπων της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, των αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης και αποφαίνεται επί δημοψηφίσματος, που τίθεται ενώπιον του.
Επομένως, ο Λαός εκφράζει τη θέλησή του μέσα από την ψηφοφορία. Η δε άσκηση του εκλογικού δικαιώματος αποτελεί αναμφισβήτητα το κορυφαίο δημοκρατικό δικαίωμα, το οποίο ταυτόχρονα προβλέπεται και ως υποχρέωση, σύμφωνα με το άρθρο 51 Σ:
«[…]3. Οι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει. O νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα. […]5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.».
Από την παραπάνω διάταξη απορρέει επίσης και η αρχή της καθολικότητας που διέπει την ψήφο, από κοινού με τις αρχές της μυστικότητας και της υποχρεωτικότητας της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος, η οποία μετατρέπει το εκλογικό δικαίωμα σε δημόσια λειτουργία.
Ανεξαρτήτως των απόψεων που έχουν διατυπωθεί για την υποχρεωτικότητα ή μη της ψήφου, σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή στην ψηφοφορία από το εκλογικό σώμα είναι νευραλγικής σημασίας για το δημοκρατικό πολίτευμα και η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει την απρόσκοπτη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από κάθε πολίτη.
Εξάλλου, o θεσμικός ρόλος της νομοθετικής εξουσίας είναι να διασφαλίζει την πραγμάτωση των συνταγματικών επιταγών μέσω της νομοθεσίας. Όταν εμφανίζεται παθογένεια, να την θεραπεύει με το εργαλείο της νομοθέτησης. Εν προκειμένω, να διασφαλίζει νομοθετικά την απρόσκοπτη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες κοινωνικοοικονομικές και εργασιακές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη Χώρα, κατά τρόπο ώστε ουδείς να παρεμποδίζεται στην άσκηση του αναγνωρισμένου ως κορυφαίου δημοκρατικού δικαιώματος.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, ειδικά τα μνημονιακά (τα οποία ακόμα διανύουμε) – κατά τα οποία μόνο ο τουρισμός άντεξε – δεκάδες χιλιάδες νέοι εργάζονται εποχιακά στον τουρισμό, στις περιοχές της χώρας που εκείνος ανθεί, κατά συντριπτική πλειοψηφία μακριά από τον τόπο άσκησης των εκλογικών δικαιωμάτων αυτών των νέων σε ηλικία εργαζομένων. Παρατηρείται λοιπόν η εξής παθογένεια: εάν η διεξαγωγή των εκλογών λάβει χώρα κατά τους μήνες που οι δεκάδες χιλιάδες νέοι αυτοί εργαζόμενοι διαμένουν, απασχολούμενοι στην λεγόμενη «σαιζόν», στα νησιά και τα παραθαλάσσια τουριστικά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας – εκατοντάδες χλμ δηλαδή μακριά από τον τόπο άσκησης των εκλογικών τους δικαιωμάτων – η άσκηση αυτού του κορυφαίου δημοκρατικού δικαιώματος περιορίζεται ή παρεμποδίζεται εν τοις πράγμασι. Και τούτο διότι οι εποχικοί εργαζόμενοι αδυνατούν να μεταβούν στην εκλογική περιφέρεια του εκλογικού καταλόγου όπου είναι εγγεγραμμένοι, προκειμένου να ψηφίσουν. Ας αναλογιστούμε: μία νέα από την Β. Ελλάδα, την Κεντρική ή την Νότια, που εργάζεται σαιζόν σε κάποιο νησί, πώς θα μεταβεί στον τόπο που είναι εγγεγραμμένη; Τα θέματα κόστους, μεταφορικών και χαμένων ημερομισθίων, κρίνονται απαγορευτικά, σε συνδυασμό με τις συνθήκες εργασίας που συνήθως επικρατούν στην εποχική τουριστική εργασία και λειτουργούν απολύτως αποτρεπτικά (καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων όπως άδειες, ρεπό κ.ά). Ας αναλογιστούμε απλώς πως, έστω ότι όλες, όλοι, όλα μετέβαιναν στον τόπο που διατηρούν τα εκλογικά τους δικαιώματα: ο τουρισμός μας για εκείνο το σαββατοκύριακο θα έμενε χωρίς προσωπικό!
Οι νέοι αυτοί εποχικοί εργαζόμενοι περιορίζονται de facto λοιπόν, από τις παραπάνω συνθήκες, στο να ασκήσουν το κορυφαίο τους δημοκρατικό δικαίωμα, το εκλογικό. Τούτο όμως σημαίνει ότι σημαίνει ότι εκείνες, εκείνοι και εκείνα που αποτελούν το μέλλον αυτής της χώρας, δεν μετέχουν στην κορυφαία διαδικασία των εκλογών, η οποία κατεξοχήν καθορίζει το μέλλον! Στερούνται δηλαδή τη δυνατότητα να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Τέτοια όμως στέρηση πολιτικού δικαιώματος είναι ανεπίτρεπτη και επιπλέον παραβιάζει την αρχή της καθολικότητας της ψήφου, κατά τρόπο ώστε, εξαιτίας και του μεγάλου αριθμού των εποχικά εργαζομένων, συνιστά και αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Είναι γνωστό πως οι εκλογές αποτελούν και την δημοκρατική έκφραση της πολιτικής διαπάλης μεταξύ της συντήρησης του τρέχοντος κοινωνικο-οικονομικού πλαισίου, που στατιστικά εκπροσωπείται από μεγαλύτερες ηλικιακά ομάδες του πληθυσμού, και της ρήξης με αυτό, που εκπροσωπείται από ηλικιακά νεότερες πληθυσμιακές ομάδες. Η μη συμμετοχή των δεύτερων δημιουργεί την παθογένεια της ουσιαστικής αλλοίωσης της δημοκρατικής βούλησης του λαού, όπως αυτή εκφράζεται στις κάλπες. Έχει παγιωθεί από το 2010 και μετά, το εκλογικό δικαίωμα των δεκάδων αυτών χιλιάδων νέων εποχιακά εργαζομένων στον τουρισμό και ευρύτερο τουρισμό (σαιζόν), να καθίσταται υπό αίρεση: ισχύει, αρκεί οι εκλογές να μην γίνουν καλοκαίρι! Αυτό συνιστά παθογένεια που απαιτεί άμεσα θεραπεία από το νομοθετικό σώμα!
Ίδια ζητήματα εγείρονται και για τον φοιτητικό κόσμο, που σπουδάζει σε τόπο διάφορο του τόπου που ασκεί τα εκλογικά του δικαιώματα.
Με την παρούσα νομοθετική παρέμβαση-τροπολογία του ΜέΡΑ25 για την διασφάλιση του ύψιστου δημοκρατικού δικαιώματος του εκλέγειν, του αποφασίζειν δλδ, σε όλες, όλους, όλα, σκοπείται η θεραπεία της παραπάνω παθογένειας και η διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στον τόπο εργασίας και στον τόπο σπουδών.
Ταυτόχρονα, αποτελεί και την θεραπεία μιας άλλης παθογένειας, εκείνης που λέει ότι η εκάστοτε κυβέρνηση χειραγωγεί τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, ακριβώς για να δυσχεράνει την μετάβαση στην κάλπη πληθυσμιακών ομάδων, στις εκλογικές προτιμήσεις των οποίων, δεν συγκαταλέγεται το κυβερνών κόμμα. Αυτή η περιρρέουσα συζήτηση δηλητηριάζει τον δημόσιο διάλογο, υπονομεύοντας τον ίδιο τον κορυφαίο θεσμό των εκλογών. Είναι επομένως η ώρα να αποδεχτούμε όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου την τροπολογία του ΜέΡΑ25, και ειδικά τώρα, λίγους μήνες πριν τις συνταγματικά προβλεπόμενες βουλευτικές εκλογές, στέλνοντας ισχυρό μήνυμα προσήλωσης στους δημοκρατικούς θεσμούς, διασφαλίζοντας το δικαίωμα στην ψήφο της νεολαίας μας. Διαφορετικά, ας αναλάβει το κάθε κόμμα τις ευθύνες του.