Αγαπητές και αγαπητοί,
συμπολίτισσες και συμπολίτες,

από την πρώτη φορά που αποφάσισα να θέσω τον εαυτό μου στην κρίση σας προκειμένου
να διεκδικήσω την ψήφο σας, το διαρκές και θεμέλιο ενδιαφέρον μου ήταν να είμαι
χρήσιμη για εσάς, για τον τόπο μας, για όσα διεκδικούμε ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας
μας, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.
Η έννοια της ενασχόλησης με την Πολιτική αποτελούσε και αποτελεί για μένα ύψιστη τιμή
και ευκαιρία να βρεθώ σε θέση προσφοράς και συνεισφοράς στα κοινά, καταθέτοντας τις
δικές μου ταπεινές δυνάμεις, εμπειρίες και γνώσεις με τρόπο αποτελεσματικό και
αποδοτικό για το σύνολο. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, δεν έμαθα και δεν θέλησα να
μαθητεύσω στις παράλληλες και συνήθως εύκολες «τέχνες» των ισορροπιών, των
μεθοδεύσεων, των πρακτικών ατομικής ανέλιξης και επιβίωσης.
Η ζωή μου, άλλωστε, όπως και η επαγγελματική μου πορεία και εμπειρία κινούνται
αυστηρά και εκ των πραγμάτων στη λογική του συνόλου και όχι της μονάδας.
Ως πολύτεκνη, μητέρα τεσσάρων παιδιών, δεν θα μπορούσα να σπαταλώ χρόνο για το
προσωπικό μου ρετουσάρισμα ή για την ατομική μου επιβίωση μέσα από λογικές
χρονοβόρων περιπάτων σε διαδρόμους κομματικών προθαλάμων ή πολύωρων αναμονών
έξω από διάφορες πόρτες προς προώθηση ενός περιτυλιγμένου πακέτου του εαυτού μου
με στημένα χαμόγελα, πλασάροντας κενές αυθεντίες.
Ως εκπαιδευτικός, με περισσότερα από 30 χρόνια θητείας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα,
έμαθα επίσης την αξία και την ευθύνη του να διαχειρίζεται κανείς στην κυριολεξία το
μέλλον της πατρίδας μας. Αλλά πρωτίστως, να το σέβεται, να το εμπνέει, να το παιδεύει σε
μια αμφίδρομη διαδικασία. Ως εκπαιδευτικοί, δεν διδάσκουμε μόνο τα παιδιά,
διδασκόμαστε και από αυτά, κάθε μέρα, κάθε στιγμή που περνάμε μαζί. Και σε αυτή την
περίπτωση, πέρα από τους ισχυρούς δεσμούς που δημιουργούνται, δεσμούς ζωής, είναι
αδιαπραγμάτευτα στοιχεία όπως η αξιοπρέπεια, το ήθος, η αγωνία για το θετικό
αποτέλεσμα, η προσπάθεια, η εξέλιξη, η κοινή επιδίωξη.
Με αυτά τα στοιχεία και αυτές τις εμπειρίες πορεύομαι και στα κοινά. Χωρίς την
οποιαδήποτε αγκύλωση, χωρίς την οποιαδήποτε εξάρτηση. Έμαθα οι γονείς να περιμένουν
από εμένα αποτελέσματα που να προέρχονται από τη σκληρή προσπάθειά μου και έδειξα
στους γονείς ότι μόνο μαζί, σε συνεργασία και με συνεπή δουλειά με τα παιδιά μπορούμε
να φέρουμε το αποτέλεσμα. Πρώτα για τα παιδιά τους και για όσα ονειρεύονται εκείνα, και
μετά για τους γονείς. Από τέτοιου είδους διαδικασίες έμαθα να κρίνομαι. Διαδικασίες,

κόπου, προσήλωσης, δουλειάς, πίστης και προσδοκίας για το καλύτερο. Αυτές είναι
αξιολογικές κρίσεις ζωής και όχι λίγων λεπτών χαριτολογιών μπροστά σε κάμερες ή
προσχεδιασμένων στάσεων μπροστά σε επαγγελματίες φωτογράφους.
Για τους λόγους αυτούς και ποτέ δεν δίστασα, όταν έβλεπα ότι κάτι δεν συμβάδιζε με
αυτού του είδους τις προσδοκίες και τις αντιλήψεις μου, να αναθεωρήσω και να
επανεξετάσω τις στοχεύσεις ή ακόμα και την ένταξή μου σε έναν κομματικό φορέα. Η
ειλικρίνεια αυτών των επιλογών μου φαίνεται από το ότι δεν τις έκανα προς τις
κατευθύνσεις που κάθε φορά φάνταζαν ως ευνοϊκές προς το συρμό ή ωφέλιμες προς το
συμφέρον των όποιων φιλοδοξιών μου.
Στα κοινά πορεύομαι με ειλικρίνεια, καθαρότητα, αφουγκραζόμενη την κοινωνία, τις
ανάγκες και τις προτεραιότητές της. Με οδηγό αυτές τις προϋποθέσεις διαμορφώνω τις
αποφάσεις και τις στοχεύσεις μου.
Δυστυχώς, στα χρόνια της ενασχόλησής μου με τα κοινά διαπιστώνω μια συνεχή
οπισθοχώρηση των βασικών αξιών άσκησης και διαμόρφωσης πολιτικών αλλά και όλο και
μεγαλύτερες εκπτώσεις στις πολιτικές πρακτικές. Δεν χρειάζεται να τα περιγράψω, τα ζούμε
όλοι μας καθημερινά. Ο χώρος και οι πρακτικές των κομμάτων έχουν εξελιχθεί σε πεδία
τυχοδιωκτισμού, κανιβαλισμού και οπορτουνισμού. Αγριότητα, αχαριστία, ισοπέδωση και
τραχύτητα είναι μόνο μερικά από τα αγκάθια των κομματικών σχηματισμών. Με τέτοιους
όρους θεωρώ ότι δεν μπορώ ούτε να συμβαδίσω, ούτε να ευθυγραμμιστώ, ούτε κυρίως να
προσφέρω πράγμα που αποτελεί τη μέγιστη επιδίωξή μου.
Έχοντας όμως άσβεστη τη φλόγα για μια καλύτερη κοινωνία, με βελτιωμένες συνθήκες και
προϋποθέσεις για τα παιδιά μας και το μέλλον τους, οφείλω να επαναπροσδιορίσω το
σημείο αφετηρίας και κατεύθυνσής μου. Να ανακατευθύνω τις δυνάμεις και τις ελπίδες
μου προς ένα άλλο πεδίο πρότασης και εφαρμογής πολιτικών, πιο άμεσο, πιο αγώγιμο ως
προς τα χαρακτηριστικά μου. Την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση.
Δεν αλλάζω το πεδίο της μάχης μου. Θα είναι και πάλι ο νομός Κορινθίας όπως συνέβαινε
και όταν ήμουν υποψήφια βουλευτής. Επαναπροσδιορίζω το θεσμικό φορέα στον οποίο
πιστεύω ότι θα είμαι πιο αποτελεσματική και θα έχω γόνιμο χώρο προσφοράς. Στον οποίο
θα υπάρχει οξυγόνο και δεν θα είναι μολυσμένος από τα καυσαέρια της ιδιοτέλειας και της
ματαιοδοξίας.
Αυτόν το γόνιμο χώρο προσφοράς εντοπίζω στην παράταξη του Πέτρου Τατούλη, του
Περιφερειάρχη Πελοποννήσου. Ενός ανθρώπου που ακολούθησε μια ανάλογη πορεία, από
την Κοινοβουλευτική κονίστρα, στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Και το έκανε οραματικά,
αντιλαμβανόμενος τη μετακίνηση ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη διοίκηση των
Περιφερειών ως την πλέον κατάλληλη και άμεση για την εφαρμογή αναπτυξιακών και
κοινωνικών πολιτικών.
Ο Πέτρος Τατούλης αντιλήφθηκε γρήγορα αυτή τη μετάβαση. Και αυτήν υπηρετεί. Δεν
υπηρετεί σημαίες, δεν υπηρετεί το εκάστοτε χρώμα που θα εμφανιστεί δίπλα στο όνομά
του το βράδυ των εκλογών. Δεν θέλει να βάψει την Περιφέρεια Πελοποννήσου, θέλει να
την καταστήσει διακριτή στον ευρωπαϊκό χάρτη. Αξιοποιώντας τα δυνατά της στοιχεία,
ακυρώνοντας τις αδυναμίες της και βελτιώνοντας συνθήκες και υποδομές. Αυτός είναι και ο
μόνος δρόμος που υπάρχει πια για να αλλάξουν τα πράγματα. Ο άλλος δρόμος είναι
σπαρμένος με προαπαιτούμενα, αντίμετρα, ισοδύναμα, τακτικισμούς.

Στις ερχόμενες εκλογές θα είμαι υποψήφια με τη «Νέα Πελοπόννησο» του Πέτρου Τατούλη
στο νομό Κορινθίας. Γιατί πιστεύω στον ίδιο και γιατί προσδοκώ να φανώ χρήσιμη και
αποδοτική σε όλες και όλους εσάς. Θεωρώ μεγάλη την τιμή που μου κάνει ο
Περιφερειάρχης Πελοποννήσου με το κάλεσμά του, και μοναδική ευκαιρία να προσπαθήσω
σε ένα πιο άμεσο θεσμό, μαζί με όλο το συνδυασμό μας, για μια καλύτερη Κορινθία, μια
ακόμα καλύτερη Πελοπόννησο, για την Ελλάδα που μας αξίζει και ονειρευόμαστε.